Yılın belirli dönemlerinde bir yerde, belirli dönemlerinde ise başka bir yerde olma fikri, tarihî süreç içerisinde isim, içerik, şekil ve uygulama alanı gibi farklı boyutlarda değişim gösterse de mevsimsel olarak yapılan yer değişiklikleri, hâlâ devam eden uygulamalardır. Bu yer değişimi ve beraberinde gelen pratikler, uygulamanın içeriğine bağlı olarak kültürel bir yapı oluşturmakla beraber uygulama alanı kentsel sınırların içinde kalan belirli bir kısmı da kent kültürüne ait unsurların varlığına kanıt oluşturur. Söz konusu uygulamalardan biri olan yazlığa gitme de hem mevsimsel yer değişimi örneği olarak etrafında oluşan pratiklerle kültürel bir daire oluşturur hem de günümüzde yazlık evlerin çoğunlukla kentsel alanların sınırlarında kalması neticesinde kent folkloru için de bir araştırma alanı hâline gelir. Makalede yazlık evlerle bu evlerde ikamet eden ve yazlıkçı olarak adlandırılan grupları, kültürel anlamları çerçevesinde ele alarak değişen kent algısının bu uygulama üzerindeki etkisini ve yazlık evlerin tarihsel açıdan nasıl bir değişime uğradığını inceledim. Konuyla ilgili literatür taramasında bilimsel incelemelerden ziyade anı gibi edebî türlerin çalışma için kaynak sunacağını fark ettim. Turizm, mimarlık, ekonomi gibi alanlar için bilimsel olarak kabul edilebilecek incelemeler mevcuttur. Ancak folklor perspektifinden yaptığım bu inceleme için anı, biyografi, köşe yazısı gibi türler konuyla ilgili ipuçları ortaya koymuştur. Bu çerçevede yazlık ve yazlıkçıların kültürel anlamları üzerinde durmaya çalıştım.