Roman, bir edebî tür olarak modern zamanlardaki popülaritesini birey ve toplum gerçekliğini ayrıntılı bir biçimde, tüm boyutlarıyla ele alması ve anlatmasına borçludur. Bireyin ve toplumun her halinin yansıtıldığı romanlarda kurgunun vazgeçilmez temel unsurlarından biri “mekân”dır. Mekân, anlatılarda sadece bir sahne unsuru olarak karşımıza çıkmaz. Türlü işlevleriyle, simgesel değerleriyle tematik gücü üzerinde taşıyan anlatı kahramanlarından biriBu çalışmada, bahsi geçen bilgilerden hareketle Yusuf Atılgan’ın “Anayurt Oteli” (1973) ile Ayfer Tunç’un “Dünya Ağrısı” (2014) adlı eserleri, “otel” (s)imgesi etrafında tahlil ve karşılaştırma yöntemiyle incelenmiştir. Eserlerdeki oteller, “roman kahramanı”, yurtsuzluğun yurdu”, “engelleyici eyleyen” ve “mecburi sığınak” başlıkları altında (s)imgesel değerleriyle çözümlenmeye çalışılmıştır. Sonuç olarak her iki eserde de “otel” sadece bir sahne unsuru olarak yer almaz. Çeşitli işlevleriyle kurgunun önemli bir parçası haline gelir.