Bartók, kendinden önceki kompozitörleri geleneksel malzemeden faydalanma konusunda de- ¤erlendirmekte ve kendi tarz›n›n di¤erlerinden fark›n› ortaya koymaktad›r. Onun bestelerinde etnik ve geleneksel malzemeyi sistemli bir flekilde kullanma tarz›, yeni bir tasarlama eylemidir. Bu metinde, özellikle, Bartók’un “Postmodern söylem”de önemli bir yeri ve öncü bir ifllevi oldu¤unu belirtmek gerekir. Çünkü 1980’li y›llarla beraber Türkiye’de ortaya ç›kan ve zaman zaman da bir safsataya dönüflen söylemin kurgulanma riskleri henüz giderilmemifltir. Siyaset üzerinden Postmoderni tan›mak ucuz ve risklidir. Bunun yerine müzik ve mimarî üzerinden tan›mlaman›n yerinde olaca¤› kan›s›nday›z. Sanatta temel estetik ve ontolojik unsur olarak tasarlama eylemi önemlidir. Bartók folklorik müzi¤i müzelik ve ölü bir madde gibi de¤il, bizzat yaflayan bir unsur olarak ele alm›fl ve onunla derin bir iliflki içine girmifltir. Demek gerekir ki Bartók’un “geleneksel müzi¤i klasik müzik için kullanma” e¤ilimi didaktik olmaktan çok yaflayan ve devingen bir durumdur.