Guyana asıllı İngiliz şair Grace Nichols’ın 2009 yılında yayımlanan Picasso, I Want My Face Back (Picasso, Yüzümü Geri İstiyorum) adlı şiir kitabında yer alan ilk şiiri “Weeping Woman” (Ağlayan Kadın) çağdaş resimbetim (ekfrasis) örneklerindendir. Pablo Picasso’nun aynı adlı resmini betimleyen şiir, Picasso’nun yirminci-yüzyıl sanatındaki eşsiz rolünü bir dönem sevgilisi olmuş ve resimlerine modellik yapmış olan Dora Maar’ın ağzından sorgular. Maar aslında Picasso ile tanışmadan önce Sürrealist akıma dahil olmuş bir fotoğraf sanatçısıdır, ancak Picasso ile yaşadığı çalkantılı aşk süresince kendi sanatçı kimliğini bir kenara bırakır. Sessiz, durağan ve bakılan güzel sanat nesnesinin bir erkek konuşmacı tarafından betimlendiği geleneksel resimbetimsel şiirlerin aksine, Nichols şiirinde Dora Maar’ı Picasso’nun resmindeki nesne konumundan çıkartarak ona ressamın sanatını eleştirme hakkı verir. Maar Picasso’nun Kübist stilini, geometrik figürlerini ve kullandığı renkleri eleştirmekle kalmaz, ilişki boyunca ressamın üzerinde kurduğu hakimiyetten de yakınır. Maar ressamın sanatı ve kişisel ilişkisindeki baskın kişiliğinden kurtulduktan sonra kendi sanatçı kimliğini yeniden oluşturma sürecine girer. Bu makalenin amacı, Nichols’ın şiirinde erkek ressamın dişil imge üzerinde kurduğu hakimiyetin ne şekilde sorunsallaştırıldığını ve kadın sanatçının kendi kimliğini yeniden kurgulama çabalarını resimbetim çerçevesinde ele almaktır.