İngiltere’de Romantizmin öncüleri arasında yer alan William Blake, sanatta yeni, yalın ve duyguların doğrudan aktarıldığı bir düşünce ve anlatım tarzı, basit uyak düzeni, sözcük, ya da tümce tekrarlarıyla sağladığı koşutluk ve seçtiği basit ve zıt sözcüklerle elde ettiği yalın fakat zengin sembollerle yüklü üslubuyla ünlüdür. Sembol kullanımı Blake şiirlerinin en çarpıcı özelliğidir. Şiirlerinde çok sayıda tekrar eden basit ve net semboller vardır. Masumiyet ve Tecrübe Şarkıları adlı eserinde sembolik ya da alegorik anlam taşıyan birçok şiir vardır. Doğayı ve insan doğasını, hayvanları ve bitkileri, iyi ve kötü ya da masumiyet ve tecrübe gibi insan ruhunun karşıt durumlarını farklı güçlerin derin sembolleri olarak resmeder. Bu bildirinin amacı, Blake’in bu yalın üslubunun içinde bulunan sembollerle doğayı ve insan doğasını, iyi-kötü, masumiyet-tecrübe gibi insan ruhundaki zıtlıkları nasıl betimlediğini Masumiyet ve Tecrübe Şarkıları koleksiyonunda yer alan Kuzu (The Lamb) ve Kaplan (The Tyger) şiirlerini inceleyerek göstermektir. Blake bu iki şiirde diğer şiirlerinde olduğu gibi, insanların da tıpkı hayvanlar gibi, büyüdükçe artık birer kuzu olmaktan çıkıp, ormanların yırtıcı, korkunç hayvanı kaplana dönüştüklerini yalın bir anlatım tarzı, basit uyak düzeni, yinelemeler ve seçtiği basit ve zıt sözcüklerle başarıyla vurgular.