Rus edebiyatında “İmgecilik” 1917 Rus Devrimi’nden sonra Moskova’da ortaya çıkar.
Bu akımın en önemli şairleri Vadim Gabrieleviç Şerşeneviç, Anatoliy Boriseviç Mariyengof,
Sergey Aleksandroviç Yesenin ve Ryurik İvnev’dir. Rus imgeci şairler 1919 yılının Ocak
ayında, büyük ölçüde Şerşeneviç tarafından yazılmış olan Deklaratsiya isimli bildirilerini
imzalar ve yayımlarlar. 1922 yılında Gostinitsa dlya puteşestvuyuşçih ve prekrasnom isimli
imgeci şiir dergilerini yayımlarlar. Rusya’da imgecilik 1919-1922 yılları arasında en parlak
dönemini yaşar. İmgeci programda imge şiirin en önemli unsuru olarak sayılır. Modern ve
avangart bir edebi akım olan imgecilik yalnızca imge üzerinde odaklanır. İmgeci şair apolitik
bakış açısını benimseyerek, içerikten çok şiirsel imgenin işlevini savunur. Rus imgeciliğinin
temel prensibi özgün ve alışagelmişin dışında imgeler kullanarak okuyucuyu mümkün olduğunca
şaşırtmaktır. İmgeciler kaba bir üslup kullanarak, kendilerinden önce var olan tüm edebi
akımları reddederler. Bu makalede Rus imgeciliğinin gelişim süreci ve temel özellikleri
açıklanacak ve imgeci şairlerin kaleme aldığı en çok bilinen şiirlerden bazıları incelenecektir.