2003 yılında kısa adı UNESCO (United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization - Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü) olan Organizasyonun Otuz İkinci Genel Konferansında kabul edilen “Somut Olmayan Kültürel Mirasın Korunması Sözleşmesi”, 19.01.2006 tarihinde TBMM Genel Kurulunda görüşülerek “Somut Olmayan Kültürel Mirasın Korunması Sözleşmesinin Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair Kanun” ile (Kanun No: 5448) onaylanmış ve 21 Ocak 2006 tarihli, 26056 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girmiştir. Bu konu ile ilgili belgelerin 23 Mart 2006 tarihinde UNESCO’ya teslim edilmesiyle birlikte ülkemiz sözleşmeye taraf olan devletlerden birisi olmuştur. Bu tarih itibariyle ülkemiz gündemine giren SOKÜM kavramı, o günden bu güne kadar güncelliğini korumuş ve bu konuda yapılan çalışmaların sayısı her geçen gün artmıştır. Yukarıda adı geçen Sözleşme’nin 2. Maddesine göre somut olmayan kültürel miras; “toplulukların, grupların ve kimi durumlarda bireylerin, kültürel miraslarının bir parçası olarak tanımladıkları uygulamalar, temsiller, anlatımlar, bilgiler, beceriler ve bunlara ilişkin araçlar, gereçler ve kültürel mekânlar” biçiminde tanımlanmaktadır. Ülkemizde somut olmayan kültürel miras ile ilgili iş ve işlemler ise T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı’nın ana hizmet birimlerinden birisi olan Araştırma ve Eğitim Genel Müdürlüğü tarafından yürütülmektedir. Adı geçen Genel Müdürlükte sadece bu konu ile ilgilenmek üzere teşkil edilen “Somut Olmayan Türk Kültür Mirası Dairesi Başkanlığı” adı altında bir daire başkanlığı bulunmaktadır. Söz konusu daire başkanlığında görev yapan personel başta olmak üzere bu daire başkanlığının bağlı olduğu Araştırma ve Eğitim Genel Müdürlüğünde görev yapan diğer personelin ve hatta Kültür ve Turizm Bakanlığında görev yapan tüm personelin SOKÜM ile ilgili her türlü bilgiye sahip olduğu gerçeğinden yola çıkarak yapılan bu çalışmanın amacı, adı geçen Bakanlık personelinin Somut Olmayan Kültürel Miras’a ilişkin görüşlerini belirlemektir. Çalışmada, yarı yapılandırılmış görüşme formu eşliğinde nitel araştırma yöntemlerinden birisi olan “Yüz Yüze Görüşme Yöntemi” kullanılmıştır. Görüşmecilere yarı yapılandırılmış sorular sorulmasının nedeni görüşme esnasında görüşmecilerden gelen geri bildirimler sonrası yeni sorular sorabilmektir. Çalışmada toplam on beş personel ile görüşülmüş olup bu personelin çalışmanın yapıldığı esnada Somut Olmayan Türk Kültür Mirası Dairesi Başkanlığında görev yapan veya daha önce görev yapmış personel olmasına dikkat edilmiştir. Görüşmecilere, görüşme formu eşliğinde somut olmayan kültürel mirasın ilgili bakanlıktaki iş ve işleyişine yönelik açık uçlu olarak on iki temel soru ve gerektiğinde görüşmenin akışına göre ek sorular da sorulmuş ve elde edilen veriler derlenerek bilimsel bir bakış açısıyla yazıya aktarılmıştır. Çalışma sonrasında, Bakanlığın ilgili biriminde görev yapan personelin somut olmayan kültürel mirasın ne olduğunu tam olarak kavrayamadıkları, bu konuyla ilgili iş ve işlemleri sadece kendilerine verilen bir görev olarak değerlendirip yerine getirdikleri, bu konuyu sadece konu üzerinde uzun süredir çalışan uzman personelin bildiği ve önemsediği tespit edilmiştir.