Murathan Mungan’ın öyküleri disiplinlerarası çalışmalara, mukayeseli okumalara imkân veren bir yapıdadır. Bu yapıyı destekleyen iki temel özellikten bahsedilebilir. İlki, yazarın gelenek ve moderni bir araya getirerek kaynaştıran, sentezleyen üslubudur. Yazar bir yandan masal, efsane, destan, halk hikâyesi gibi geleneksel anlatı türlerinin niteliklerinden yararlanırken öte yandan metinlerarasılık, yeniden yazım, üstkurmaca gibi modern anlatım tekniklerinden beslenir. İkincisi, yazarın çok sesli ve girift kurgu(lama) yöntemidir. Yazar sosyoloji, psikoloji, felsefe, tarih gibi bilim dallarının inceleme alanına giren muhtelif kavramları birbirleriyle ilişkilendirerek örer ve neticede velut bir anlatı zemini inşa eder. Bu makalede ise yazarın bahsi geçen niteliklerini yansıtan iki öyküsü öteki, iktidar ve erkeklik kavramları etrafında incelenmiştir. Bu bağlamda öykülerin derin yapılarının etraflıca kavranabilmesi için ilk etapta kavramsal bir tartışma yürütülmüş, ardından “Binali ile Temir” öyküsü fallus-silah-iktidar, “Dumrul ile Azrail” öyküsü ise beden-köprü-iktidar üçgeninde derinlemesine çözümlenmiştir.