Bu makale, Tsengel Tuvalarının (Altay Tuvaları) milli kimlik oluşturma sürecinde Hey’at Naadım’ın (Key’at Naadım) rolünü ele almaktadır. Naadım, Moğolların geleneksel festivali olup Moğolistan’da her yıl Temmuz ayında milli bayram olarak kutlanmaktadır. Batı Moğolistan’da halen ağırlıklı olarak göçebe hayat süren Tsengel Tuvaları, Şamanist ve Budist bir topluluk olarak bölgedeki Müslüman Kazaklardan farklı bir etnik ve kültürel kimliğe sahiptir. Daha önceleri etnik ve kültürel kimlikleri kabul edilmeyen bu topluluk, 1990’lardan sonra bölgede kendi kimlikleriyle var olmaya başladılar. Dolayısıyla 1990’ların başından itibaren, Batı Moğolistan’da „Tuva kimliği“ resmen olmasa da kabul edildi ve bölgede göçebe yaşayan Tsengel Tuvaları Men Tıva men ‚Ben Tuvalıyım’ cümlesini rahatça söyleyebilir oldular. Bu durum, Sovyetler Birliği’nde 1980’lerin ortalarında başlayan yeniden yapılanma (perestroyka) hareketinin Batı Moğolistan’a olan bir yansımasıydı. Bunun neticesinde Tsengel Tuvaları, milli kimlik oluşturma sürecinde, geleneksel Moğol festivali Naadım’ı kendilerine model olarak almışlar ve bunu da „ortak geçmiş“ten hareketle ve „mitin yeniden canlandırılması“ yoluyla gerçekleştirmişlerdir. Ancak bu yeni süreç, iç içe yaşadıkları Kazaklarla aralarındaki „kalıcı sınırları“ daha da belirgin hale getirmiştir.