Bu çalışmada ünlü şair Cahit Sıtkı Tarancı’nın üç şiiri, ‘Ölüm I’ – ‘II’ ve ‘Otuz Beş Yaş’ Şiiri, göstergebilimsel çözümleme kullanılarak incelenmektedir. Çalışmanın amacı yazınsal yapıtları, yüzey yapısının yanı sıra derin yapısına da odaklanan bu yöntem sayesinde şiirlerin zengin anlam evreninin keşfedilebileceğini göstermektir. Ölüm izleğinin temel alındığı üç şiirin ilk ikisinde şair ölümü içinde bulunduğu durumdan kaçmak için kurtuluş olarak görür ancak ‘Otuz Beş Yaş Şiir’inde ölümün tüm insanlar için kaçınılmaz son olduğu vurgulanarak yaşam – ölüm arasındaki çizgi, insanlarda yaşlanırken gözlenen değişiklikleri betimleyen sözcük oyunları yoluyla gözler önüne serilmektedir.