Bu araştırma iç içe geçmiş etnografik hikâyeleri, “ötekilik” hallerini sunmayı amaçlıyor. Bunu göstermek için de 1964’den beri süregelen göç ile nüfusunu kaybeden Gökçeada’da (Imbros) 2000-2002 yılları arasında ve daha sonra 2008’de kısa süreli olarak Atina’da gerçekleştirdiğim araştırma verilerini irdeliyorum ve kendi saha çalışmama ait anlatı ile paralel olarak, halen Imbros’da yaşayanlar ile adadan göç eden Imbroslular’ın hatırlama (ve unutma) biçimlerine ve aidiyet duygularına odaklanıyorum. “Ötekilik” bağlamında metinselleştirme ve duyguların antropolojisi çerçevesinde çalışırken, her yıl düzenlenen panagyia temelinde bedenselleşen, hatırlanan ve unutulan anlatıları tartışıyorum