Bünyesinde Art Veya Ön Damak /G/ Ünsüzü Bulunduran Yapım Eklerinin Eski Türkçeden Eski Anadolu Türkçesine Tarihsel Seyirleri Üzerine
(Historical Development of Construction Affixes Which Include Prepalatal and Postpalatal “G” From Old Turkish to Old Anatolian Turkish )

Yazar : Aziz Gökçe    
Türü : Araştırma Makalesi
Baskı Yılı : 2010
Sayı : 61
Sayfa : 43-72
1732    1205


Özet
Eski Türkçe döneminde görülen eklerde ön ve art damak /g/ ünsüzlerinin Batı Türkçesindeki seyri bir hayli dikkat çekicidir. Bu konu, Türk dili araştırmacılarının dikkatini çekmiş, ancak bünyesinde bu ünsüzleri bulunduran ekler üzerinde yapılan araştırmalarda çok genel bilgiler verilmiştir. Biz, bu makalede, bünyesinde art ve ön damak /g/ ünsüzlerini bulunduran yapım eklerinin Eski Türkçeden Eski Anadolu Türkçesine kadar uzanan bir dönem içindeki durumlarını, bir başka deyişle tarihsel seyrini ele alarak bugüne kadar dikkatlerden kaçmış olan bazı özel durumlara da değineceğiz. Makalemizde, isimden ya da fiilden türetme işlevleri de dikkate alınarak, ön seste veya son seste art damak ya da ön damak /g/ ünsüzlerinden birini bulunduran yapım eklerine bütün tarihsel Türk yazı dillerinden örnekler verilmiştir.

Anahtar Kelimeler
Eski Anadolu Türkçesi, Osmanlı Türkçesi, tarihî şekil bilgisi,

Abstract
The progress of fore palate and rear palate consonants /g/ used in Old Turkish period within Modern Turkish have attracted attention of Turkish Language researchers. But only general outline of rules were mentioned about them. In this article some specific cases of fore palate and rear palate consonants “g” which have been out of consideration of researchers are mentioned and their historical development throughout Old Turkish and Old Anatolian Turkish. Examples of construction affixes which include fore palate and rear palate consonants have been given from all historical written language of Turkish considering its functions of derivation from nouns or verbs.

Keywords
Old Anatolian Turkish, Ottoman Turkish, historical morphology,