Yazar	: Esin Kumlu
Türü	: Araştırma Makalesi
Baskı Yılı	: 2017
Sayı	: 92
Sayfa	: 121-139
4363    2639

Özet
Toplumsal cinsiyet rolleri insanlık tarihi boyunca tartışmalı bir alan olmuştur. Toplum tarafından kadın ve erkek olma veya oldurulma üzerinden kurgulanan roller sosyolojinin bir yansıması olan yazında da yer bulmuştur. Alina Bronsky’nin Cam Kırıkları Parkı(2013) ve Duygu Asena’nın Kadının Adı Yok (1987) adlı eserleri de toplum tarafından baskılanan cinsiyet rolleri sonucu ortaya çıkan kadın sorunsalını inceleme açısından son derece önemlidir. Her iki eserde de çocuk dünyası üzerinden anlatılan kadın sorunsalı Türkiye’de ve Avrupa’da kadın olmanın farklı ve ortak noktalarına parmak basmaktadır. İki kız çocuğunun hikâyeleri, sembolik olarak, Fransız Psikanalist Jacque Lacan’ın İmgesel, Simgesel ve Gerçek olarak adlandırdığı gerçekleştiğin oluştuğu dönemler üzerinden okunabilmektedir. Sasha ve adsız kız, anlatıcıları oldukları hikâyelerinde öncelikle simgesel düzenle, baba ve toplumla, yüzleşir. Almanya’dan okuyucuya seslenen Sasha, üvey babasının annesini gözleri önünde öldürmesi ile simgesel düzen ile tanışır. Adsız kız ise baskılanmış ve mutsuz annesi üzerinden kendi basılanmış yaşamı ile simgesel düzene adım atar. Her iki karakter için ise kadın sorunsalının çıkış noktası ‘annedir.’ İkinci aşamada, imgesel düzeni sembolize eden anne gerçeğine inerler ve kadın pasifizasyonunun çıkış noktası olarak anneyi sosyal olarak incelerler. Karakterler için eksik bırakılma, ötekileştirilme ve yalnızlaştırılma kadının kendi seçimi sonucu yaşadığı travmalardır. Farkındalıkları

Anahtar Kelimeler
feminist eleştiri kuramı; psikanalitik yazın eleştirisi

Abstract
Throughout the history, gender has always been discussed and analyzed. This topic has also found a place in literature, which is a reflection of sociology. In literary works, the roles such as of being a woman and a man or making a woman and a man, which are constructed by society, are the roots of the gender issue. The analysis of Alina Bronsky’s The Broken Glass Park (2013) and Duygu Asena’s novel The Woman Has No Name (1987) are very significant for the fact that the comparative reading of both texts helps the reader to analyze and realize the roots of violence against women. The reading process helps the reader to realize that, psychological and physical violence against women are related with the pressure upon gender roles constructed by society. In both novels, women’s problematic life which are are told by the narrators, who interpret their stories from the perspective of a child. Their stories foster a bridge between Germany, Europe, and Turkey as this enables a comparative analysis of the common cultural norms and differences between different geographies. The stories of the young girls can be symbolically interpreted through French psychoanalyst Jacque Lacan’s three stages to reach reality:

Keywords
women’s studies; feminist literary criticism; psychoanalytic criticism