Necâtî Bey’in “Gül” Redifli Kasîdesinde İnsan-Tabiat İlişkisi
(Necati Bey's “Rose” Rhymed Praise of the Human-Nature Relationship
)
|
Yazar
|
:
Gülden Sarı
|
|
|
Türü |
:
Araştırma Makalesi
|
|
Baskı Yılı |
:
2017
|
|
Sayı |
:
92
|
|
Sayfa |
:
63-78
|
 4657  5137
|
Özet
Bu araştırmada XVI. Yüzyıl şairi Fuzûlî’nin Necâtî Bey’e nazire yazmasına neden olan
“Gül” kasîdesinden hareketle klâsik şiirde tabiat - insan ilişkisi üzerine değerlendirmeler yapılmıştır.
Tabiatta insanı ve insanda tabiatı görme konuları bu bağlamda değerlendirilmiştir.
Necâtî Bey, insanda tabiatı, tabiatta insanı görmeye çalışan usta bir şairdir. Bu hususta
hem çağdaşı hem de daha sonraki yüzyıllarda yaşayan şairler tarafından örnek alınmıştır.
Necâtî Bey’de olduğu gibi, diğer Dîvân şairleri için de insan - tabiat ilişkisi aynı özellikleri
taşır.
Divan şairleri somut olarak algıladıkları tabiatı anlatmamış, insanı tabiatın merkezine
yerleştirerek orada görünür hale getirmiştir. Necâtî Bey, bunu tersine çevirerek şiire soyut
bir hüviyet kazandırmıştır. İnsanı tabiatta görmek, yani somuttan soyutlamaya, maddenin
ruhanileşme biçimine gidiştir.
Tabiatla insan arasında kurulan münasebetin şiir sanatına kattığı incelik ve madde ile
mânâ arasında kurulan bağ, Necâtî Bey’in Gül kasîdesinden seçilmiş olan örnek beyitler
üzerinde gösterilmiştir. Makalede şiirleri anlama ve yorumlama konusunda klâsik tarza sadık
kalarak, çağdaş yöntemlerden de istifade edilmiş ve metnin anlam tabakalarına ulaşılmaya
Anahtar Kelimeler
Divan şiiri; Necâtî Bey; Gül kasîdesi; insan; tabiat
Abstract
The aim of this research is to evaluate the nature and human relation in classic poems
by showing an example of 16th Century poet Fuzuli’s “Gül” ode, written by Necati Bey. The
harmony of nature with humans and humans with nature, the “combination of human and
nature” is evaluated. Divan poets did not give perceptible accounts of nature, putting humans in the center of
nature and had come to see humans from that point of view. The poets following this school
had converted the human element to a materialist view. Necati Bey has turned this into an
abstract identity.
Necati bey is a master poet who combines human with nature and nature with human.
Both contemporary and other poets follow Necati Bey’s way and take his poems as inspiration.
Like Necati Bey’s poems, other Divan poets have the same features of the nature and
human relation. However, interpretation of the text sample, contributes to the understanding
of the text and comments about other poets.
The connection between nature and man, the delicacy that is attached to art poetry, and
the bond established between matter and meaning are shown in the sample couplets selected
from the Rose. This article strives to reach the meaning layers of the text by using contemporary
methods while remaining faithful to the classical subject of understanding and interpreting
poems.
Keywords
Ottoman poetry; Necati Bey; rose ode; people; nature